ÜÇ DÖNEMİM

Ben en çok sadece yetmiş beş yaşına kadar yaşamak isterim. Anlıyoruz ki biz kendimiz ölmeye karar veremeyiz ama bu bir hayalim. Ben çok yaşlı olmak ve o şekilde yaşmakla kötü bir düşüncem vardı. Yaşlıyken coğu arkadaşlarım ölecek. Hiç kimse bulamam. Ayrıca enerjim azalacak. Az iş yapabileceğim. O yüzden yetmiş beş yıl benim için yeter.

Hayatım üç bölüm vardır. 0’dan 15’e kadar çocukluk. 15’ten 50’ye kadar gençlik ve 50’den yaşantımın sonuna kadar yaşlılık. Ben şimdi hala on dokuz yaşındayım. Öyleyse doğumumdan şu ana kadar gerçek hayat hikayemi anlatacağım. Kalanı tahmın edeceğim.

Çocuklukta hayatım çok rengkli geçirdim. 15 yıl icinde anaokul, ilkokul ve orata okul okudum. Yüzlerce öğrencilerle görüştüm, basit dersler öğrendim ve çok oyun oynadım. Maalesef bu dönemde ben hala ebeyvene bağımlıyım. Kötü bir şey değil ama on dokuz yaşındaki bir delikanlı için bağımsız olmak daha iyidir.

Gençlikte çok faydalı bir insan olmam gerekir. İlk olarak lisa ve üniversite eğitimi bitirmem lazım. Ondan sonra sadece bir iş bulup bir eşle evlenmek yetmez. Çünkü memlekette çok problemler vardır. Ben sadece hayatımı düşünüyorsam çok ayıp olur. Her hangı bir çöp parçası gibi. Ben eğitimin geliştirilmesine için yardım edeceğim. Endonezya’da genelde sadece Java adasında insanlar gelişti. Başka adalar’da hala ormandaki ilkel yaşam var. Onlar hiç bir kitap okumaz.Çok param olursam eğitime bağışlayacağım. Olmazsa bir öğretmenlik yapacağım. Her zaman değil yanı sadece tatildeyken çünkü bir jeolog olmak isterim.

Yaşlıyken işlerimi azaltacağım. Fiziksel olarak enerjim yavaş yavaş bitecek. Çok şeyler yapamam. Aynı zamanda başka gençlere fırsat vermem lazım. Çünkü onlar gelecekte yaşayacaklar.